Jules schreef een brief aan zijn tante Annie, oom Isaac en neef Karel Stroz.

Fragment uit de brief:

„Helaas heb ik, zoals je misschien wel op de hoogte zult zijn, zeer slechte mededelingen. Van onze zeven huisgenoten (...) moet ik schrijven dat naar ik kan aannemen, alleen ik ben overgebleven. De anderen zijn, helaas moet ik je het mededelen, niet meer in leven. Er moet wel een wonder gebeurd zijn, als één van hen terug komt. [Ze zijn] naar ik aanneem voor 99%, direct bij aankomst in het SS SONDERLAGER – SOBIBOR, bij Lublin, vergast.”

Even verderop verontschuldigde Schelvis zich voor zijn toon: „Ik schrijf dit alles zo koud, daar het vele, wat ik heb gezien en zelf heb meegemaakt, mij hard heeft gemaakt. Het zal je wel pijn doen, dit alles te lezen, maar ik moet het je toch schrijven.”

Schelvis had geen idee hoe hij de oorlog had overleefd, schreef hij. „Ikzelf ben als door een bovenmenselijke macht in leven gebleven, vele malen stond ik voor de dood. Vele beslissingen heb ik moeten nemen, beslissingen die leven of dood betekenden. Doch steeds was het lot mij gunstig.”

Hij wordt ook wel de beul van Sobibor genoemd

Jules Schelvis trouwde op 18 december met zijn jeugdliefde Rachel Borzykowski. Diezelfde dag trouwde ook de zus van Rachel, Hella, met haar geliefde, Ab Stadel. Links op de foto zie je Jules Schelvis. Hij heeft als enige van deze vier mensen de oorlog overleefd.

Jules als drukker bij drukkerij Lindenbaum

De Sobibor Tapes, de vergeten interviews van Jules Schelvis

Kaart uit het Amsterdamse bevolkingsregister. Op de kaart staat vermeld dat Jules in Westerbork verblijft en daarna naar het buitenland is vertrokken.